Gebroken Vazeke met bloemen

…zo luidt de titel van de nieuwste jongerenproductie. Een creatie voor en door jongeren. En voor iedereen die het vuur van zijn jeugd in zich heeft bewaard.
Vorig jaar stal de jongerengroep het hart van regisseur Gil Renders. Met hun openheid, hun energie, hun spelplezier. Dit zouden dan ook de ingrediënten worden van hun volgende stuk.
Gil: “Ik wilde het een stuk van hén maken. Een stuk waarin ze hn verhaal zouden kunnen vertellen. Hùn levenslust, hùn twijfel, hùn angst.”
“Er werd gekozen voor het experiment: geen bestaand stuk, geen vooraf vastgelegd script, geen logische verhaallijn. Wel werd vooraf een thema gekozen: ontmoeten en afscheid nemen. Daarnaast voorzag ik de groep van een bundel tekstfragmenten rond dat thema. Uit die bundel mocht eenieder kiezen wat hem of haar mooi of boeiend leek.”
Bovendien bestond de mogelijkheid om ook zelf(geschreven) materiaal in te brengen. Vervolgens gingen de spelers zelfstandig met het zelf gekozen materiaal aan de slag. Ze kregen daarbij natuurlijk gerichte opdrachten mee, maar wat ze uiteindelijk van die opdrachten bakten, lag in hun eigen handen. Tot slot werden de resultaten aan elkaar getoond, bijgeschaafd, ingekort of uitgebreid en uiteindelijk tot een geheel gemonteerd.
Gil: “Deze manier van werken houdt risico’s in. Er wordt geëist dat een groep zelfstandig kan werken, dat er elke repetitie weer iets nieuws wordt gecreëerd. Het veronderstelt ook een flinke dosis vertrouwen binnen de groep, het gevoel op je bek te mogen gaan. De beste scènes worden immers geboren uit de meest pijnlijke fouten.”
Geen simpele opdracht.
Gil: “Ik hou ook niet van simpele opdrachten. En ik wil een publiek al helemaal geen voorgekauwd, kant en klaar, logisch verhaaltje voorschotelen. Theater wordt voor mij pas waardevol als het mensen tot nadenken stemt, als het mensen aanzet om er hun eigen verhaal uit te destilleren.”