à la flamande

Een tiental vrienden die samen opgroeiden in hetzelfde dorp, komen na enkele jaren opnieuw samen in het parochiezaaltje waar ze hun jeugd samen doorbrachten. Elk van hen weet dat ze omwille van een speciale dag weer samenkomen, alleen wordt dat onderwerp door de meesten angstvallig vermeden.

Iedereen kent de keukenterm ‘à la Flamande’ die verwijst naar de typische “Vlaamse” producten (“goei” boter, geprakte eieren, gesnipperde peterselie, een schone “schel” hesp) die in het gerecht gebruikt worden.

Ook dit stuk bulkt van de typische Vlaamse elementen: de vergane glorie van het parochiezaaltje, het sappige Vlaamse taaltje en de herkenbare personages. Ze babbelen honderduit over vanalles en nog wat maar wat ze echt zouden willen uitspreken blijft diep verscholen, gelijk een witte asperge in de donkere grond.